ای خوشا بر من که من ایرانیم

ای خوشا بر من که من ایرانیم            فارغ از هر جنگ و هر ویرانیم

جنگ من جنگ خرد باشد عزیز           من حیا دارم ز هر شمشیر تیز

رسم من رسم وفاداری بود                 کیش آزادی جهانداری بود

من ز زرتشت و خدایی بوده ام            بُد ز کورش شاه ایدون دوده ام

من ز افریدون و از جم مانده ام           نغمه های شادی و غم خوانده ام

من همانم که در این مهد فرین            دارم از یار و عزیزان بهترین

مردمانی از دیار مهر و نور               از دیار شادی و عشق و سرور

هم سخن نیکو و هم کردار نیک          از اشا گویند و از پندار نیک

من نه حیوانم نه کافر یا خشوک          نه به دنبال حرامی گوشت خوک

بر مسلمان و مسیحی و یهود             آنکه نامش بُد ز ایران صد درود

من به این امید و عشقم زنده ام          در تکاپوی وطن جان داده ام

مهد دلداران شود ایران زمین             یار زرتشتیم جمله بر یقین

================================================

اگر ایران به جز ویران‌سرا نیست                  من این ویران‌سرا را دوست دارم

 
اگر تاریخ  ما افسانه‌رنگ است                     من این افسانه‌ها را دوست دارم.

نوای  نای ما گر جان‌گداز است                     من این نای و نوا را دوست دارم

 
اگر آب و هوایش دل‌نشین نیست                     من این آب و هوا را دوست دارم.

به شوق خار صحراهای خشکش                   من این فرسوده‌پا را دوست دارم

 
من این دل‌کش زمین را خواهم از جان             من این روشن‌سما را دوست دارم

 
اگر بر من ز ایرانی رود زور،                     من این زورآزما را دوست دارم.

اگر آلوده ‌دامانید، اگر پاک                            من ای مردم، شما را دوست دارم.

=================================================